Logicznie rzecz biorąc, analiza strategicznych interesów Unii Europejskiej nie nastręcza trudności. W konsekwencji pozycji Europy w zglobalizowanym świecie, jej działalności w obliczu wielkich wyzwań, przed jakimi stają nasze społeczeństwa, jej obecności w ważnych kręgach międzynarodowych strategiczna agenda dla Unii może zostać wytyczona bez ryzyka wzbudzenia kontrowersji. Faktycznie, w przeszłości tego rodzaju ćwiczenia były często realizowane z sukcesem. Ale w rzeczywistości europejscy aktorzy - państwa członkowskie czy instytucje - nie czuli, że takie agendy ich dotyczą. Dzieje się tak, gdy poczucie wspólnego interesu jest słabo upowszechnione na szczeblu europejskim, jeśli nie jest wręcz kontestowane przez tych, którzy troszczą się najpierw o swoje własne interesy. Aby być operacyjne i konkretne, wspólne interesy w Europie muszą być postrzegane i akceptowane jako takie przez samych Europejczyków. Problem polega na tym, że często wydają się oni ostatnimi, którzy mogę lub chcą to uczynić.